Παρότι η δικαιοσύνη δεν έχει αποφανθεί για το είδος των αδικημάτων της κυρίας Καϊλή και των υπό έρευνα συναδέλφων της, η δημόσια συζήτηση σε Ελλάδα και Ευρώπη έχει ήδη ξεδιπλωθεί αρκετά για να επιτρέπει κάποια σχόλια. Εγώ έχω μόνο ένα: όσοι ζητούν να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο για το έγκλημα και την τιμωρία των πολιτικών θα έπρεπε να προσέχουν περισσότερο πριν τους κάνουν αντιπροσώπους τους.

Και μια πρόταση προς τα πολιτικά κόμματα που επιλέγουν υποψήφιους: διαλέξτε ανθρώπους που έχουν άξιο παρελθόν, παρόν και μέλλον πέραν της πολιτικής. Δώστε στους πολίτες μόνο αξιόλογες επιλογές. Όχι συγκυριακά δημοφιλείς, αλλά ουσιαστικά χρήσιμες. Αλλιώς αναλαμβάνετε την ευθύνη των παραβιάσεων της δεοντολογίας εκ μέρους των εκλεκτών σας και πρέπει να ελέγχεστε όχι για τις εκπτώσεις της προσωπικής τους ηθικής -που δεν ενδιαφέρουν το δημόσιο χώρο- αλλά για την τυφλότητα σας μπροστά στην φιλαργυρία ή στην ανικανότητα που τελικά οδήγησαν στην αντιδεοντολογική και παράνομη συμπεριφορά τους! Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε! Καθόλου, απαντώ. Αυτή είναι άλλωστε η διαφορά ανάμεσα στο μαχαίρι και το νυστέρι: το ένα κάνει ζημιά, το άλλο θεραπεύει!